Rebloggy

Αν έπρεπε από κάποιον να πάρουμε παράδειγμα για την αγάπη είναι από ένα σκύλο. 
Ένας σκύλος μας αγαπάει και είναι δίπλα μας εάν και μόνο αν του φερθούμε με στοργή και αγάπη. Δεν τον ενδιαφέρει αν είσαι μαύρος, λευκός, κίτρινος, κοντός, ψηλός, αδύνατος, χοντρός. Φτωχός ή πλούσιος. Του αρκεί που είσαι εκεί δίπλα του, του προσφέρεις λίγο φαΐ, λίγο νερό και πολλή αγάπη. Τον μαλώνεις και συνεχίζει και σ’αγαπάει. Όχι επειδή δεν έχει άλλη επιλογή αλλά επειδή είσαι εσύ. Γιατί σε συγχωρεί. Γιατί η ανιδιοτέλεια του σκύλου δεν υπάρχει πουθενά αλλού παρά μόνο μέσα στη ψυχή του. Και γιατί σ'αγαπάει για  το είναι σου και όχι για το φαίνεσθαι.

Γιατί καλώς ή κακώς θα φτάσει και εσένα η στιγμή που θα βαρεθείς να κυνηγάς το όμορφο και θα θέλεις το αληθινό. Γιατί βαθιά μέσα σου ξέρεις πως ότι χρειάζεσαι με το χρόνο, δεν είναι ένας ωραίος κώλος ή έξι κοιλιακούς αλλά αληθινή αγάπη. 
Έναν άνθρωπο που θα μπορείς να βασιστείς πάνω του σε πολλά θέματα χωρίς να φοβάσαι τίποτα. Γιατί ο ωραίος κώλος και οι έξι κοιλιακοί όταν γεράσεις δεν θα υπάρχουν. Και τότε τι θα παίρνεις σαν αντάλλαγμα; Τι θα σε κρατάει στον άνθρωπο που έχεις απέναντί σου;

Ερωτεύσου και αγάπα με τα μάτια κλειστά. Και δεν θα το μετανιώσεις..
Unknown

Χειμώνας... κάθε χειμώνας μου, σου ανήκει δικαιωματικά...

Κάθε χειμώνας μου θυμίζει εσένα, τη χαρά σου, τον έρωτά σου... λάτρευες τον κάθε χειμώνα και προσπαθούσες, μάταια, να με κάνεις να τον λατρέψω και εγώ. Τώρα μπορώ να πω, πως κάθε χειμώνας που περνάει, ρίχνω ένα κλεφτό και νοσταλγικό χαμόγελο για σένα... Τι και αν σε ερωτεύτηκα κάτω από τα καλοκαιρινά αυγουστιάτικα αστέρια, τον χειμώνα σε θυμάμαι! Τότε σε σκέφτομαι, τότε σε αναζητώ. Ναι... σε αναζητώ σε κάθε κρύα νύχτα, σε κάθε βροχερή μέρα, σε κάθε μουντή μέρα που μου την χρωμάτιζες.

Ίσως τελικά να τη λατρεύω και εγώ αυτή τη γκρίζα, κρύα εποχή του χρόνου. Ίσως να λατρεύω και εσένα λίγο παραπάνω, όταν με αγκαλιάζεις πιο σφιχτά αυτές τις μέρες, και με κάνεις να νιώθω ακόμα καλοκαίρι μέσα μου.

Είσαι ο χειμώνας μου! Κρύος, μα καυτός στην καρδιά μου! Μα όσο πιο πολύ απομακρύνεσαι, τόσο πιο πολύ με κρυώνεις... και αυτός ο χειμώνας είναι ο πιο κρύος που έχω περάσει ποτέ. Και όταν προσπαθώ να σε πλησιάσω, παγώνει περισσότερο.

Δώσε μου, λοιπόν, τον χειμώνα που αξίζω, αυτόν που θα μου πρόσφερες, για να τον αγαπήσω.

Σε περιμένω χειμώνα μου, να'ρθεις!